Dan komt de angst…
Waar begin ik aan…
Heeft de eventuele donor wel goede intenties?

Ik weet zeker dat ik dit wil!!
Voor 1000% zelfs.
Ik weet zeker dat ik dit kan!!
Ook dat weet ik voor 1000% zeker.
Maar heel soms komt de onzekerheid om de hoek.
Wat ga ik mijzelf op de hals halen?
Moet ik er echt niet nog even alles er aan doen om mijn prins tegen te komen?
Maar hallo ik heb toch niet al die tijd zitten slapen? dus nee ik heb er jaren alles aan gedaan.
Dus dit is een goede beslissing, dit is ook voor nu de enige juiste beslissing.

Als ik met een vriendin aan bellen ben, stelt ze mij kritische vragen over de donor.
Ze stelt mij vragen zoals;
– Hoe weet je nou dat het geen psychopaat is?
– Hoe weet je dat het waar is wat hij zegt?
– Waarom zou een man zich aanbieden?
Ik verdedig de donor volledig.
Als ik later op bed lig spoken de vragen door mij hoofd en voel ik een angst.
Wat als het nou echt een psychopaat is?
Maar ja moet je dan iedereen wantrouwen?
Ik weet het niet, ik wil graag geloven wat hij zegt.
Ik heb de insteek dat ik iedereen vertrouw dat het tegendeel is bewezen.
Dat lijkt mij beter dan niemand vertrouwen dat het tegendeel bewezen is.
Ook al weet ik dat ik daarmee flink op mijn bek kan gaan.

Ik mail de donor “normaal” mailt hij mij altijd heel snel terug.
Nu duurt het even!
Ik voel een angst, wat als?
Als je met iemand aan het daten bent en iemand reageert ineens heel veel later, betekend dat meestal wel wat..
Maar nu? Wat betekend het nu?
Het betekende dat hij op wintersport was.
Fiew, weer rust in de tent. En alles gaat nu nog zoals gepland.
ik besluit dat ik hem moet vragen dat als hij er om wat voor reden vanaf ziet hij mij dat wil zeggen.
En ik, ik vertrouw er dan maar op dat hij dat doet.

LIefs,
Marleen