Week 27 is voorbij, Er is nu wel iedere week wat te vertellen. Deze week had ik een groeiecho, controle bij verloskundige, intake met de kraamzorg en had ik zwangerschapsgym!
In mijn vorige blog, klik hier vroeg ik hoeveel je vanalles nodig had? Op Instagram vroeg ik dat ook en daar kwam heel veel reactie op binnen. Het gemiddelde is toch wel zo’n beetje 10, nou dan heb ik meer dan zat.
Dinsdag ging ik even langs de huisarts, ik heb wat gekke plekjes op mijn huid. Die zitten er al een week of 2 een aangezien het meer werden ipv minder ben ik er toch maar even langs gegaan. Dit was huidschimmel en het zou minder moeten worden. Even flink smeren dan maar. Dit kan komen door de verminderde weerstand die ik heb ivm de Humira en zwangerschap.
Ook moest 3 naar het lab om te laten prikken voor zwangerschapsdiabetes. Prikken is al niet mijn favoriete hobby, ze prikken mij iedere 3maand voor controles. Mijn aders rollen weg, kortom ik ga er altijd met gepaste tegenzin naar toen. En vandaag dus wel 3x.
’s Avonds was ik gesloopt en moest ik toch nog naar gym ik was even vergeten dat ik heb gekozen voor gym en niet voor yoga, dus rustig liggen was er niet bij. Actieve oefeningen wel, ik merk dat die oefeningen mij pijn doen, vooral in de binnenkant van mijn bovenbenen… Ik moet van de “juffrouw” de pijn grens opzoeken. Ik vind het een fijn uurtje even met 12 andere meiden kreunen en steunen en “klagen” over het leed dat zwanger zijn heet. Ook gingen we in deze les contact maken met de baby. Ik maak van 2 handen een kuiltje en die leg ik op mijn buik en dan vraag ik of zij bij mama wil komen.
Dat deed ze braaf. Dan mag je ook je handen verschuiven en aan haar vragen of ze mee wil gaan. Het is bijzonder dat ze het bij mij en Pip direct doet, maar zodra mijn moeder haar hand om mijn buik leggen verroerd ze zich niet.
Donderdags heb ik een groei/27 weken echo, Sinds dat contact maken met de zwangerschapsgym, is mevrouw zo’n beetje non stop aan schoppen. Dat was tijdens de echo ook goed te zien. Ze ging nog even lekker nee schudden. Maar je ziet haar nu echt heel goed. Dat is wel super leuk. Ze groeit perfect op groene lijn. Meer dan gemiddeld kan niet. Dus dat is heel fijn. Ze weegt nu, 1100 gram. Als de lijn zich zo zou doortrekken is met met de 40 weken 3500 gram. Dus echt perfect.
Nu zijn ze heel duidelijk, als zij heel hard gaat groeien, of 42 weken in de buik blijft dan veranderd alles. Dus ik moet me hier niet aan vast houden. Oké, dat beloof ik. De MDL arts zei laatst nog dat een hazenlip wel is missen bij 20 weken echo. Dus ik vroeg er nou weer naar. Maar dat heeft ze echt niet heeft die mevrouw mij verzekerd.
Bij de medische verloskundige was alles goed, dit was echt een hele leuke meid, ik kon haar helaas niet reserveren voor de bevalling. Anders had ik het direct gedaan. Ze heeft nog wat dingen goed uitgelegd. Ze heeft mijn uitgebreid gecontroleerd. Omdat ik toch wat klachten heb, hoofdpijn, oedeem, vlekken (fruitvliegen) zien, trekkend gevoel in mijn buik moest ik toch ook nog even langs het lab om een zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten. Ze zou mijn s’avonds nog even bellen met de uitslag.
Tevreden liep ik door het ziekenhuis. Fijn dat alles zo goed is met mijn kleine meisje, dat ik duidelijkheid heb over de bevalling.
Even naar het lab werd een horror verhaal. Ik heb dit nog nooit meegemaakt, ik heb een officieel klacht ingediend, en ga dit ook nooit meer mee maken. Ik zal jullie de details besparen. Maar die mevrouw was extreem onvriendelijk, ramde de naald in mijn arm en dat kon natuurlijk niet goed gaan, het ging er vanzelf weer uit en toen spoot het bloed eruit. Alles zat eronder, ik de stoel, de vloer. Was die mevrouw ook nog kwaad op mijn. Ik wou weg maar dat mocht niet. Toen heeft ze in mijn andere arm gedaan en dat ging goed. Arm heeft nog 3 dagen pijn gedaan, met een dikke blauwe plek.
Last but not least had ik de intake met een kraamzorg, die komen altijd even bij je thuis rond week 27. Een aardige mevrouw, komt dingen vertellen, uitleggen en wensen inventariseren. Ik heb aangegeven dat ik van de kraamzorg vooral verwacht dat zij mij heel veel uitlegt, met Pip wil wandelen en voor mij kookt. Dat heeft ze genoteerd. En met bezoek is even afhankelijk hoe het met mijn meisje is. Ze wou ook hulpmiddelen zoals een po, dat zag ik niet zitten, dat vind ik wel zo’n vies ding. Maar volgens haar kan en mag ik de trap niet af. Maar serieus in andere landen, zuidelijker landen doen al vrouwen of bevallen een klusje voor erbij is. Hier ben je gelijk bed gebonden. Nou ik geloof daar niet zo in. Maar om van het gezeur af te zijn heb ik ingestemd met zo’n schaal om in te plassen. Samen met de klossen krijg ik die 4 weken voor de bevalling thuis gestuurd.
Dag week 27, hallo week 28, over 10 weken mag ze komen.
Op naar week 28 waar nog niet zoveel gepland staat.
